Welkom op onze site > Reisverhalen > Europa

Europa

 

Eind juni - begin augustus 2008

 

Met een onwerkelijk gevoel dat het nu echt zover is rijden we Nederland uit. De afgelopen maanden van voorbereiden waren hectisch met onder meer onze “to do list" waar maar geen eind aan wilde komen. De afscheidsbezoeken erg gezellig maar ook emotioneel. Het genieten moet nog komen maar dat gaat vast en zeker lukken. Het is stil in de cabine, slapende kindjes achterin en wij ieder met onze eigen gedachten.

 

Ons doel vandaag is Noord Frankrijk. In de plaats Charleville Metzier staan we een paar dagen en dan richting Eurodisney. We nemen de binnendoor route en rijden door het prachtige Champagne gebied. We informeren bij de ingang naar de parkeerplaats voor campers. De mevrouw achter loket kijkt naar onze camper, door de kinderen tot Pipeloi gedoopt, en zegt: ‘but this is no camper’. Marga was toch wel even op haar teentjes getrapt. 'Defenintive its a camper!' We mogen door. We zijn niet de enige. Pal voor de ingang parkeren we Pipeloi bij 300 andere campers.

 

 In een afgelegen gedeelte bij Parijs staat een compleet pretpark en in de morgen komen in file hordes auto´s en bussen aangereden die dito mensen brengen die dan van hun geld worden afgeholpen. In het park is het druk en voor sommige attracties staan lange wachtrijen. Het is een mal gezicht als je het van een afstandje bekijkt. We storten ons ook in de wereld van Disney en vermaken ons goed. Goedkoop is het zeker niet. Voor Fleur moeten we ook betalen maar dat wordt anders als we haar in de buggy zetten en Tom laten lopen…  

 

We tanken bij de stations bij de grote supermarkten. De prijsverschillen van onder meer diesel in Frankrijk kunnen behoorlijk oplopen tot wel 20 eurocent per liter. Normaal storen we ons daar niet zo aan maar nu met een verbruik van 1 op 4 wordt het wel interessant. Terwijl Marga boodschappen doet ga ik tanken. Eenmaal betaald kom ik niet de bocht om, het is veel te krap. De pompbediende is behulpzaam en zet het hele pompstation op ‘fini’. Iedereen moet achteruit rijden zodat ik ook achteruit het station kan verlaten. Het is eigenlijk niet de bedoeling dat vrachtwagens bij dit soort pompstations tanken maar wat is Pipeloi nu eigenlijk. Zelfs in Nederland is dat niet altijd duidelijk en is diverse wetgeving op dit punt niet helder. Zo moeten we wel alle verkeersborden in acht houden maar mogen we bijvoorbeeld wel 120 km/uur rijden als dat zou kunnen.

Via Clemont-Ferrand rijden we zuidwaarts. Op een camping waar veel Nederlanders staan worden we gadegeslagen alsof het circus in de stad komt. Zoveel aandacht is even wennen. Over de prachtige hoge brug in Millau naar de kust. Na drie weken Frankrijk gaan we Spanje in. We krijgen van Nathalie en Wouter een sms dat zijn een weekje Barcelona hebben geboekt. Dat is wel heel grappig want dan zitten wij er ook. We spreken af op dezelfde camping. Door een navigatiefoutje rijden we verkeerd en komen we in het centrum van Barcelona terecht en dat is geen pretje met de omvang van Pipeloi. Rakelings rijden scooters en auto´s langs en we komen ogen te kort om geen aanrijden te veroorzaken. Voor een stoplicht hebben even de tijd om ons heen te kijken. Alle attracties komen we al tegen en Fleur spot alle glijbanen die er zijn. Toch ook wel weer handig.

Op de camping rooien we a passant wat boompjes en snoeien her en der takken van de bomen voordat we op onze plaats staan. Ook hier veel bekijks. Niet in het minst door het stuntelige gemanoeuvreer. Inmiddels hebben we sms-contact met Peter en Marga. Zij gaan richting de Franse Pyreneeën en het zou wel heel erg leuk zijn elkaar te treffen. We spreken af op een camping in Ceret, vlakbij Perpignan, waar wij al geweest zijn. We vielen daar met onze neus in de boter omdat we midden in het jaarlijkse volksfeest terecht kwamen. De camping was afgeladen met jonge gasten die de hele dag aan de fles waren. In het stadje was overal muziek en feest. Het feest in Ceret is een soort mini Pamplona. Hier hollen jonge stieren door de straten met dappere Ceretenaars voorop. Deze streek in Frankrijk wordt ook het Franse Catelonie genoemd. De taal is meer Catolaans dan Frans.

 

De volgende dag komen na middernacht Nathalie en Wouter bepakt aangelopen en zetten de tent op. Gezamenlijk gaan we de stad in en Nathalie treedt op als reisleidster en in het zwembad helpt ze Tom´s van zijn watervrees af.

We gaan met de bus naar de stad en nemen dan een metrokaart. Erg handig in zo’n grote stad. We beginnen bij het park met de bekende bankjes van Gaudi en hebben een mooi uitzicht op de stad. We bezoeken natuurlijk de erfenissen van Gaudi, zoals de Sagrada Familia. De kathedraal die maar niet af komt. Op de foto’s ziet het er mooier uit dan in het echt. We kunnen het niet echt prachtig vinden zoveel verschillen bouwstijlen door elkaar heen. Via de metro flitsen we door de stad met een in de buggy slapende Tom de trappen op en af. De wandelpromenade Ramdas doet gezellig aan en de overdekte markt is fantastisch. Barcelona loopt over van het verkeer en de mensen.

We nemen weer afscheid en rijden 200 kilometer terug naar Frankrijk en daar staan Peter en Marga al op ons te wachten. De campingeigenaresse kwam Peter en Marga al vrolijk tegemoet omdat ze dacht dat wij dat waren. Op zich is die verwarring goed te begrijpen want zij rijden met het zusje van Pipeloi. Zelfde auto, zelfde opbouw. Het is erg gezellig en doen nog wat kleine dingen aan de auto. We ruilen de achterbumper omdat in die van Peter een trekstang opgeborgen zit en die hebben wij nog niet. Peter en Marga hebben ook plannen om volgend jaar naar Afrika te gaan.

 

We rijden nu langs Barcelona en dat gaat beter. Langs de kust veel betonnen complexen en er wordt nog volop gebouwd. We doen boodschappen in de Hollandse supermarkt en parkeren op een van de weinige camperplaatsen in Spanje dat door een Belgisch stel wordt gerund.

De temperatuur loopt al behoorlijk op en wel tot ca. 40 graden. De kinderen hebben er zichtbaar geen last van maar in de nacht blijft het soms te warm.

Andalusië is prachtig, een heel ander soort Spanje dan de Costa Brava. We rijden door de Spaanse woestijn en zien de rekwisieten van beroemde films nog staan. De bekende klassiekers van Sergio Leone zijn hier opgenomen. Verderop zien we de grootste experimentele solarinstallatie van Europa, enorme rijen spiegels van groot formaat.

We vinden de stadscamping van Granada gemakkelijk, een prima plek. We maken een wandeling door de stad en naar het Alhambra en vertoeven daar een lange tijd.

 De kinderen doen het fantastisch en houden het goed uit. Ze spelen met de waterpartijtjes en fonteintjes. Het paleizencomplex is indrukwekkend. Je kunt hier goed zien hoe hoogstaand de cultuur van de Moren is geweest totdat de Spaanse koningen in de naam van het christendom daar een eind aan gemaakt hebben. Terug met de bus.

 

Het is hier echt warm en weinig wind. We besluiten daarom de steden Cordoba en Servilla maar een ander keer te bezoeken en gaan naar de Costa del Luce, tussen Tarifa en de grens met Portugal. Wij rijden langs de rots van Gibraltar naar Tarifa, het zuidelijkste puntje van West-Europa. Een prachtig lief stadje met prima stranden. Dit is het Walhalla van de surfers en met name de kite-surfers. We zetten Pipeloi aan het strand en overnachten daar. In Spanje is vrij kamperen niet toegestaan maar hier wordt het gedoogd. Boven het strand en zee is de lucht bont gekleurd met kite-surfzeilen.

Aan de overkant ligt Afrika op ons te wachten. We hadden nooit gedacht dat het zo dichtbij zou zijn. s´Avonds kun je bij helder weer de lichtjes van de dorpjes in het Rifgebergte van Marokko zien branden. De sfeer is heel relax. Na een paar heerlijke dagen rijden we om zes uur in de morgen naar de haven van Algeciras. Met de vermelde prijzen voor de overtocht wordt zelden gerekend. Het lijkt meer op een richtlijn. De overal aanwezige ticketkantoortjes rekenen maar wat, waardoor wij ruim 100 euro goedkoper uitkomen. Wij volgen de bordjes van de vrachtwagens en komen bij een aparte ingang. De bewaakster spreekt alleen Spaans maar is wel behulpzaam. Marga begrijpt haar beter en na een klein uur wachten kunnen we voorin de rij gaan staan voor de boot van 9.30.

Als de boot wordt ingescheept krijgen we te horen dan we op de volgende van 10.00 uur moeten wachten want die is veel groter en dat klopt. Samen met een touringcar gaan we als eerste achteruit het schip in. De buschauffeur roept nog: ´Magirus… bueno´. En dat begrijpen we natuurlijk maar al te goed.